ชีวิต ป.ตรี
หากย้อนไปตอนเรียน ป.ตรี ภาควิชาวิศวกรรมชีวการแพทย์ ตอนแรกยังไม่รู้แน่ชัดว่าตัวเองชอบอะไร พอได้ลองเรียน ลองเข้า Lab ของภาควิชา และ ได้ฝึกงานในที่ต่าง ๆ ก็ทำให้ได้รู้ว่าอยากทำอะไรต่อดีหลังจากเรียนจบ เมื่อตอนเข้าเรียนใหม่ๆ ทั้งอาจารย์และรุ่นพี่แนะนำว่า ลองไปฝึกงานดูว่าจะได้รู้ว่าชอบอะไร เมื่อจบปี 2 พิมได้ลองไปฝึกงาน 2 ที่ คือ ที่โรงพยาบาล และ ที่มหาวิทยาลัย ในส่วนของการฝึกงานที่โรงพยาบาล พิมได้ไปฝึกงานที่โรงพยาบาลสินแพทย์ ได้ลองไปช่วยพี่ๆเขาตรวจความพร้อมการใช้งานของเครื่องมือ อุปกรณ์ต่างๆในโรงพยาบาล สนุกดีที่ได้ลองทำอะไรใหม่ๆ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่พอทำแบบนี้ทุกวันก็เบื่อๆนิดหน่อย ในส่วนของการอบรมฝึกงานที่มหาวิทยาลัย พิมได้ไปอบรมเกี่ยวกับด้านการประมวลผลภาพและสัญญาณ ที่มหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ทำให้มีความรู้พื้นฐานในด้านนี้
พอปี 3 ได้มาเรียนและเข้า Lab เรื่องนี้อีก ความรู้พื้นฐานจากการฝึกงานทำให้เรียนวิชานี้เข้าใจง่ายขึ้นและใช้งานโปรแกรมถนัดขึ้น พิมเลยสนุกไปกับมัน อาจารย์แนะนำว่า “หากสนใจด้านนี้ลองไปฝึกงานเป็นผู้ช่วยวิจัยที่ NECTEC ดูสิ” จบปี 3 พิมก็ลองสมัครดูตอนนั้นฝึกงานที่หน่วยวิจัย SizeThailand Lab ที่ NECTEC อาจารย์ที่ Lab ได้เสนอหัวข้อมาหัวข้อหนึ่ง เกี่ยวกับโปรแกรมการอ่านฉลากโภชนาการจากภาพถ่าย เป็นหัวข้อที่น่าสนใจมาก ตอนนั้นยังเขียนโปรแกรมไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ จึงปรึกษาเพื่อนๆ พี่ๆ และค้นคว้าเพิ่มเติม เพื่อทำให้ทันในระยะเวลาที่อาจารย์กำหนด รวมถึงต้องบันทึกผลและเขียนรายงานด้วย ตอนนั้นกดดันนิดหน่อย แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นความท้าทายอย่างหนึ่งในชีวิต ซึ่งมันสนุกมากๆ และเพื่อนๆที่ฝึกงานที่ NECTEC ก็ได้เขียนโปรแกรมในหัวข้อที่หลากหลาย ทำให้พิมคิดว่าการเขียนโปรแกรมเนี่ย มันไม่มีที่สิ้นสุดและยังคิดต่อยอดต่อไปได้เรื่อยๆ อีกด้วย
พอขึ้นปี 4 ก็ได้เรียนเกี่ยวกับการทำงานวิจัย และได้รู้จักการตีพิมพ์วารสารวิชาการ หรือ ที่เรียกกันว่า Paper พิมทำงานวิจัยเรื่องการจำแนกฟันจากภาพเอกซเรย์ เป็นหัวข้อที่น่าสนใจเช่นกัน พิมได้ลองเขียน Paper ส่งงานประชุมวิชาการต่างๆ (Conference) เช่น KST2016 ที่ เชียงใหม่ และ BMEiCON2016 ที่ประเทศลาว เป็นงานที่ทำให้เราได้แลกเปลี่ยนแนวคิดเกี่ยวกับงานวิจัย แถมยังได้ฝึกการใช้ภาษาอังกฤษ ได้ไปเปิดหูเปิดตาในสถานที่ใหม่ๆ พบปะผู้คนใหม่ๆ นักศึกษา อาจารย์ ทั้งในไทยและต่างประเทศ ที่มีความสนใจด้านวิชาการกลุ่มเดียวกัน การมางาน Conference แบบนี้เป็นประสบการณ์ที่ดีและสนุกมากๆ คือมีผลงาน แถมยังได้เปิดหูเปิดตานอกสถานที่ และได้เที่ยวอีกต่างหาก ^__^ หากจะไป Conference หรือ งานวิชาการพวกนี้เราจะต้องมีผลงาน มีงานวิจัยของตัวเองไปนำเสนอ โดยงานวิจัยจะต้องนำเสนอในเรื่องที่แปลกใหม่ หรือมีวิธีการใหม่ๆที่น่าสนใจ ซึ่งมนุษย์เราสามารถคิดค้น ศึกษา และ ประดิษฐ์ สิ่งที่ทันสมัย และน่าสนใจ ต่อยอดไปเรื่อยๆ โดยเราสามารถแลกเปลี่ยนแนวคิดต่างๆ ได้ตามงานวิชาการ หรือในห้องเรียน ความรู้ใหม่ๆ และ ความคิดเห็นต่างๆ เหล่านี้อาจจะนำไปต่อยอดออกมาเป็นผลงานชิ้นสำคัญที่มีประโยชน์ต่อไปในอนาคตได้
การทำงานวิจัยถึงแม้จะเครียดบ้างตอนแก้บางจุดไม่ออก แต่มันน่าสนุก ท้าทาย และเป็นสิ่งที่เราสามารถคิดต่อยอดได้เรื่อยๆ เพราะอย่างนี้จึงทำให้อยากจะเป็นนักวิจัย หรือเป็นอาจารย์ จึงเลือกเรียนต่อ ป.โท-เอก ไปเลย
